पढाइन्छ र पढ्छन्, तर रटन्ते र घोकन्ते नाम दिइएको छ ।
पढाइन्छ र पढ्छन्, तर १८ औं शताब्दीको भनिएको छ ।
व्यवहारिक र प्रयोगात्मक हुनुप¥यो भन्ने आवाज पनि उठिराखेकै छ ।
किन त ? सर्टिफिकेट बिके मान्छे टिक्छ । राम्रो जागिर पाएर आरमदायी जीवन जिउन सक्छन् । आम मानिको सोच यस्तै हुन्छ र आफ्नो जुनियर विद्यार्थीहरुलाई रटाउन बाध्य हुन्छन् । नगरून् पनि किन ? “कहिँ नभएको जात्रा हाँडीगाउँमा” भनेझैं विदेशीले नेपालको शिक्षा राम्रो छ भन्देकोमा मख्ख छन् नेताहरु । बुझेका छैनन् भित्री समस्या ः बढ्दो बेरोजगारी र विदेश पलायन देशमा फैलिँदै गएको ।
